De Prince Laurent werd in 1973/74 gebouwd als bouwnummer 1477 in Temse op de Boel werf. Het schip liep van stapel op 6 februari 1974 en proefvaarten hadden plaats op 26 en 27 juni. Op 15 juli 1974 kwam de PL in dienst.
Het schip was enigszins wat meer aangepast voor de vraag naar vrachtruimte dan de vorig Prins Philippe. De PL had namelijk een grotere capaciteit om vracht te nemen. Tegenover de PPh (174m) had de PL nu 380 meter vrachtruimte. Wat toeliet om toch een twintigtal stukken vracht te laden. Dit uiteraard in functie van het aanbod auto’s en naargelang de gereserveerde lading. De PL kon eventueel 170 auto’s laden en had een capaciteit voor 1302 passagiers. De auto’s werden ook op hangerdekken geladen zodat de garageruimte maximaal kon benut.
Ook net zoals de PPh heeft de Prince Laurent de aanvangsperiode in het bestaan van de Rmt, zeg maar de seventies glansrijk doorstaan en super gepresteerd om het hoofd te bieden aan het heersende verkeer naar Engeland.
Ik herinner me eind jaren zeventig echter de wintermaanden wanneer telkens een schip in een ligbeurt van zes weken ging om even in de droogdok te leggen en noodzakelijke onderhoudswerken uit te voeren. Omdat de schepen constant in de vaart waren was er weinig tijd om diepgaand de ruimtes aan boord te reinigen. Dat gebeurde dan bij de ligbeurt in de winter. De passagiersruimten waren van vloerbekleding voorzien in een sterk linoleum. Deze werd dan met een soort swiffer met schuurspons of een kwast op een stok en een krachtig reinigingsmiddel “neptune” grondig gereinigd. Dat was straffe zeep. Met een ploeg mensen van de hulpdiensten werden alle hoeken en kanten gewassen. Na de poetsbeurt kon weer volop van het mooie linoleumkleur worden genoten. Zo ook op dezelfde wijze de garages. Met kwast op stok en een reinigingsmiddel (een zeeppoeder) werd manueel de garagewanden gewassen, ontvet en gespoeld. Ook daar zag men heel duidelijk het resultaat van de arbeid. Stel je maar voor een garageruimte waar het ganse jaar uitlaatgassen neerslaan. Een leuk werkje dat na een week al slachtoffers eiste. Elke dag uren met een kwast en stok omhoog wanden afwassen waarbij het zeepwater telkens tussen de mouw liep en door wrijving van de huid en kledij wat dermate irriteerde dat er na een tijd pijnlijke huidirritaties en infecties voordeden. Tja, uiteraard waren er daarvoor andere methoden. Maar toch was dit de opgelegde methode.
In februari 1990 werd de Prince Laurent nog voor een korte tijd aan S.N.C.F. gecharterd voor de lijn Dieppe – Newhaven. Tijdens de zomer van 1991 deden er zich zware motorproblemen voor en werd het schip opgelegd.
Het jaar daarop in juni 1992 werd de Prince Laurent verkocht aan Strintzis Lines Cycladic Shipping C° Griekenland. In juli kreeg ze de nieuwe naam “Ionian Express” en vertrok naar Piraeus waar ze werd aangepast. In mei 1993 werd een nieuw naam gegeven de “Superferry II” en ingezet op de Patras – Ancona lijn met thuishaven Piraeus.
In 2000 werd het schip overgemaakt aan Blue Star Lines Griekenland. De naam van eigenaars is een paar keer veranderd maar de naam van het schip is steeds dezelfde gebleven. Namelijk Superferry II. En nog steeds vaart dit schip tussen de Grieks eilanden. De Grieken zijn er dol op. En terecht, een schip van Belgische makelij is degelijk.
The Prince Laurent was built at Boel yard as built number 1477 in Temse (Antwerp) The vessel was launched on the 6th February 1974. Trails took place on the 26 and 27th June and came into service on the 15 July 1974.
The ship was more or less adjusted compared to the sister ship Prins Philippe as the space for freight was increased. Compared to the 174 meter on the PPH. the Prince Laurent had 380 meter freight space available. More Multi-Purpose. This aloud to load around twenty peaces of freight. Indeed in function of the number of cars booked as hanger decks needed to be lowered. In preparation of embarkation the crew need to prepare the ship according to the booked type of vehicles. The PL could take 170 cars maximum and had a capacity of 1302 passengers.
Just like the Prins Philippe the Prince Laurent has performed superb services for the Rmt during the first year of the Rmt management and to cope with traffic to England generated in that period.
I remember well end seventies the winter periods when the vessels were drawn out of service for a six week maintenance and period of dry dock. Because the vessels were constantly in service a thorough cleaning could not take place in the passengers areas. This was done during the six weeks out for maintenance. The passengers areas were covered with a strong linoleum. This was cleaned with a sort of Swiffer and rubbing sponge on a stick and a strong cleaning soap called "Neptune". That was strong stuff. With a team of cleaners from the maintenance service all corners and places were cleaned. After cleaning one could see the nice original colour from the linoleum again. The same way with a thick painting brush on a stick and strong soap powder the garage had to be cleaned. Say manually washed, degreased with the brush and rinsed with clean water. Also there we saw the result of our labour as the colour of the original paint became visible. Just image the daily exhausts fumes from daily activities in a ship’s garage. A very nice job which made victims after a week. Working every day with a large brush on a stick above your head where the aggressive soap water is constantly running down on the arms between the sleeves and the wet clothing is irritating the skin due to constantly movement. After a week many workers had heavy irritation and even infections on the arm and skin. Indeed, there are other methods for that, but that was the way ordered to clean the garage.
In February 1990 the Prince Laurent was chartered for a short period to S.N.C.F. for the line Dieppe-Newhaven. During the summer in 1991 there were severe engines problems on the ship and it was decided to put the ship aside.
The next year in June 1992 the Prince Laurent was sold to Strintzis Lines Cycladic Shipping C° Greece. In July she was given the new name “Ionian Express” and left for Piraeus where she was adapted for service .
In May 1993 a new name was given as "Superferry II" and put into service for Patras – Ancona line with homeport Piraeus.
In the year 2000 the ship was transferred to Blue Star Lines Greece. The company names has changed a few times over the years but the ships name stayed the same "Superferry II". And still that ship is performing in the Greek waters between the Greek islands. The Greek people are funned of it. And I couldn’t agree more. Ships made by the high Belgian standards and shipyards are decent material to last a long time.
